για την φύση και την ιστορία του ελληνικού κράτους, τη δημοκρατία, την ελευθερία, την αντιπροσώπευση, για την λεηλατική κομματοκρατία και τη δυναστική λειτουρα του ελληνικού πολιτικού συστήματος και κράτους. Αναφέρεται επίσης για τον χαρακτήρα της ευρωπαϊκής και της δυτικής κρίσης, την οποία αντιδιαστέλει, ως προς τα παραγωγικά της αίτια, από την ελληνική κρίση. Επισημαίνει ότι, για πρώτη φορά, στο άμεσο μέλλον η ελληνική κοινωνία και η Δύση θα συναντηθούν στη βάση ενός κοινού προτάγματος για την έξοδο από την κρίση, που θα συμπυκνώνει η μετάβαση σε ένα αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα.
